RJab

Prace nad obrazem są dokumentowane fotograficznie. zamieszczam fragmenty rysunku. Obecny stan obrazu.

te są z zajęć pierwszy obraz olejny szybkie szkice z Alterpose

Destroyer rozbawił mnie twój post :D SebastianSz odpowiedział na pytanie więc nie mam tu za wiele do dodania. Może tyle, że tą szmacianą główkę opiera się o obraz by go nie uszkodzić ale to wydaje się oczywiste. Co do zmęczenia przy pracy to przypomniały mi się dawne czasy. Pamiętam jak mi ręce mdlały i czułem zmęczenie przez 3 godziny rysowania ale miałem wtedy dziesięć lat ;) Chodziłem w tamtym okresie na zającia z rysunku i malarstwa. Na strychu urządziłem sobie nawet pracownię w tamtym czasie, piękne wspomnienia. Tak naprawdę po prawie 20 latach tułaczki po świecie powróciłem do fachu. Pamiętam, że jak byłem na drugim semestrze na lotnictwie to natrafiłem na to forum. Natknąłem się na prace Omena i doszedłem do wniosku, że też zajmę się grafiką komputerową. On też był z branży technicznej tak jak ja wtedy. Pamiętam, że w tamtym czasie jeden z kolegów zrezygnował ze studiów. Powiedział, że nawet jak skończy studia to i tak znajdzie się ktoś lepszy od niego. W zasadzie doszedłem do tych samych wniosków tylko później. Chociaż też w sumie różnie bywa. Na pewno najlepiej wejść w dziedzinę w którą można się w pełni zaangażować. W powrocie do rysowania pomogły mi luźne spotkania rysunkowe Alterpose, jak dla mnie w skrócie piwko rysowanie i pogaduchy. Polecam! Zabawne jest, że na Lotnictwie koledzy pytali się mnie czemu nie jestem na ASP, a na ASP niektórzy pytali się czemu nie jestem na lotnictwie :D Zakładam że te prace zostały wykonane w wieku dziesięciu lat. Na pewno w szkole podstawowej. rysunek węglem wykonany w pracowni na strychu.

Dziękuję za komentarze i lajki! Zamieszczam krótką informacje o losach tego obrazu i krótki opis sceny. Niestety nie ma w nim opisu kolorystyki obrazu. Mogę dodać że, na skrzynce z amuletami są motywy egipskie. Niestety w książkach spotykałem się z takimi mało szczegółowymi opisami. ''Losy obrazu do momentu utraty: Obraz został namalowany w 1875 r. na zamówienie Pawła Isiejewa, sekrearza Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. Rok później płótno zdobyło złoty medal na wystawie powszechnej w Nowym Jorku. W 1919 r. „Sprzedaż amuletów” prezentowana była na wystawie „Sto lat malarstwa polskiego”. Obraz stanowił wówczas własność znanego bankowca i kolekcjonera dzieł sztuki Leopolda Kronenberga. Prawdopodobnie w połowie lat 30. dzieło kupił od Kronenberga warszawski cukrownik Mieczysław Broniewski. Obraz zdobił salon pałacyku przy ul. Mokotowskiej 25. Latem 1939 r. płótno zostało wypożyczone na wystawę monograficzną H. Siemiradzkiego, która odbyła się w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie. Po wybuchu II wojny światowej obraz został prawdopodobnie przeniesiony do Muzeum Narodowego w Warszawie. Jeszcze w trakcie wojny powrócil do siedziby na Mokotowskiej i pozostał tam przypuszczalnie do 1944 r. Prawdopodobnie został zrabowany wraz z wyposażeniem pałacu w trakcie lub po upadku powstania warszawskiego.''

Rysunek został zabezpieczony fiksatywą. Następnie została nałożona imprimitura (farba olejna z większą ilością oleju). Miała ona na celu zabezpieczyć rysunek jak również nadać odpowiedni kolor. Lekkie podmalowanie farbą olejną z większą ilością spoiwa (oleju). Tutaj dobrze widać skale obrazu. Obecny etap, czyli praca już w kolorach docelowych.

Dawno tutaj nic nie wrzucałem. Zamieszczam dalsze etapy pracy nad obrazem. Rysunek wykonany ołówkiem 7B na płótnie.

Mi się wyświetla.

Super, gratki za wytrwałość! Kiedyś rozmawiałem z jednym kolegą i on powiedział mi, że ma dwa szkicowniki. Jeden pokazowy, śliczniutki i wygłaskany i drugi gdzie ma gryzmoły dla frajdy. Moim zdaniem jednak mogłoby ciekawie wyglądać połączenie tych dwóch szkicowników w jeden.

Jeśli chodzi o rekonstrukcje obrazu "Sprzedaż amuletów" Siemiradzkiego to prace poszły do przodu. Zostało wykonane podobrazie, poprawiony został szkic kolorystyczny i zrobione zostało studium portretu. Siemiradzki zazwyczaj wybierał lniane płótno o splocie prostym. W jego obrazach zaprawa przeważnie była olejna, cienka i kładziona w jednej warstwie. Dren płótna był delikatnie wyczuwalny. Kolor zaprawy w podobraziach zazwyczaj był biały lub delikatnie kremowy. Praktycznie nie używał ciemniejszych zapraw. Siemiradzki zazwyczaj kupował fabrycznie zagruntowane płótno i sam nabijał je na krosna. Skład zrobionej przeze mnie zaprawy: Kreda i biel cynkowa w stosunku 1:1, biel ołowiowa, olej lnieniany i pokost lniany by przyspieszyć proces polimeryzacji oleju. Pewnie jeszcze trochę posiedzę nad portretem.

kilka rysunków, głównie ze szkicownika

W trakcie pracy były wprowadzane laserunki farby olejnej ( spoiwo olejno żywiczne + farba olejna). Na naniesiony laserunek była wprowadzana tempera. Na pewno w tej pracy z farb olejnych był użyty brąz van Dycka i pewnie indygo. Znalazłem kilka zdjęć z procesu powstawania pracy to zamieszczam.

Podmalówka została wykonana jednolitymi plamami barwnymi przy pomocy tempery. Powierzchnia miejsca w którym jest nakładana tempera było zwilżane spoiwem olejno żywicznym. (W całym procesie malowania do samego końca tak się postępuje) Jeśli chodzi o tempery to najlepiej jest ucierać pigment ze spoiwem w moździerzu. zamieszczam przepis na spoiwo temperowe które zawiera w sobie też przepis na spoiwo olejno żywiczne.

Ponieważ zamieszczona ostatnio praca zyskała zainteresowanie to pomyślałem, że zamieszczę krótki opis technologiczny tego obrazu. Może kogoś to zainteresuje albo komuś się to przyda. Podobrazie Historycznie powinna to być deska ze szpongami. Taką tradycyjną deskę sami robiliśmy na kopie z gotyku natomiast w tym przypadku została zastosowana płyta wiórowa bez okleiny. Płyta została przeklejona 10% klejem skórnym ( prawdopodobnie 10% bo nie pamiętam dokładnie). Oprócz tego została naniesiona na podłoże gaza która uprzednio została namoczona w tym kleju. Po wyschnięciu podobrazia został nałożony kilkukrotnie grunt klejowo kredowy. Można kilka warstw nałożyć metodą topowania a ostatnią na przykład szpachlą by było równiej. Ponieważ nie ma w tej pracy rzeźbień pod złocenie więc warstw było tylko kilka. Po zagruntowaniu powierzchnia była szlifowana na mokro korkiem. Przy szlifowaniu powierzchnia korka była zwilżana wodą. Przed szlifowaniem na mokro można przeszlifować na sucho papierem ( nie pamiętam czy tak robiliśmy w tym przypadku). Przepis na grunt kredowo klejowy Do 10% kleju skórnego (w tym obrazie prawdopodobnie taka była procentowość) wsypujemy przesianą przez sitko kredę. Wsypujemy ją aż do momentu gdy przestanie tonąć w garnku z klejem. Dodajemy do tego trochę oleju lnianego który pełni rolę plastyfikatora. Klej skórny i grunt ogrzewamy na łaźni wodnej. Nie można zagotować kleju ani też zbytnio ochłodzić, zmrozić w lodówce w trakcie przechowywania. Rysunek Na początku został narysowany rysunek na papierze. Następnie został on przeniesiony na podobrazie przy pomocy kalki. Odwrocie kalki zostało pokryte suchą pastelą a następnie rysunek został odciśnięty na podobrazie. Następnie rysunek został utrwalony przy pomocy pędzelka namoczonego gumą arabską. Być może w tej pracy był do gumy arabskiej dodany jakiś pigment.

Sam mieszałem. Pigmenty kupujesz w sklepie. Sam przepis jest prosty na spoiwo i z dostępnych materiałów. Jest w nim nawet piwo. A koleżanka praktykowała i najlepiej rozcierać pigment ze spoiwem w moździerzu. Poszukam przepis w wolnej chwili i mogę zamieścić. Jest też fajna książka z recepturami bardzo obszerna ale nie pamietam teraz autora. A temperą ciężko mi szło. Prawdowdopodobnie z uwagi na przyzwyczajenia z farb olejnych.