Maksym_j

A to sie ciesze :D ide z tym co wychodzi spod pędzla i zakładam że styl wyjdzie po drodze, nie ma co go forsować, ale chyba każdy ma tak, że chce rysować np. jak artysta który go zainspirował. Ja strasznie lubię Dominika Mayera i Mignole, ten geometryczny styl, sporo graficznych kształtów, mocne kolory

Pocisnąłem ile sie dało. Robiłem na gradient mapie, potem ręczny overpaint. Widać że niedociągnięte jest pare miejsc, chce jeszcze coś dorzucić żeby zobaczyć ile da sie z renderu wycisnąć. Troche już czuje że sie to nie klei, jest za dużo detalu, i takie rzeźbienie bez smaku, ale ja jestem zadowolony, bo sobie na małym fragemencie zobaczyłem jak to jest pójść w to rzeźbienie. Następnym razem spróbuję bardziej malarsko, jakoś ze smakiem.

Dzięki, dorobiłem historię po drodze :P ale nie, wylał się sam z głowy

dudududududu

Kaduk zajebisty, subtelny złodziejaszek z pałą xD dzięki że pokazałeś że się da okrąglakiem, dla mnie to ekstra bo widać że jak się wie co się robi to można nawet takim prostym, więc nie ma się co na razie w fikuśne pędzle bawić tylko o p a n o w a ć p o d s t a w y ;- :D -; Co do świata, ciekawe kominy co do śmiertelności, jak prowadziłem rogi swojego czasu to słowo w słowo miałem te same zasady. Mnie to skłaniała wszechobecna w popkulturze, fantasy itd walka która wydawała się być osią wszystkiego. Wielki zły zawsze miał showdown I kulminacja akcji była pojedynkiem. Najłatwiej to przedstawić (dosłowne starcie dobra że złem) ale jakoś czuć że w wielu filmach był potencjał na więcej, niż parę okrzyków i wymian ciosów na koniec fabuły - tym bardziej jestem ciekawe jak się scenariusz rozwinie :D Co do komentarzy o długich przedramienionach to mi wpadła myśl że może pomogłoby wyciągnięcie proporcji palców względem nadgarstka i całej postaci, wtedy całą ręka zyskuje takie rozciągnięte proporcje. Chociaż wtedy robi się ghul, pajęcze palce też nadają konkretny ton, nie wiem czy by pasował akurat do tej postaci

coś sie rodzi noc kuleje brak projektu na ludzika a ślimak miał za dużo paprochów i detali ale sie wyrzeźbi i maluje figurki x'D

mango flavored motivation 2 w cenie 3

No ja bardzo lubie takimi poligonami rysować. Szybciej jest, bardziej to zrozumiałe dla mnie, i bardziej przemawia do mnie taki ornamentyczny styl, jakby to witraż był. Taki niedopowiedziany, ale w oku zlewa się w całość. softy klepię żeby wiedzieć co ew. opuszczam. Robiłem twarz w tym tygodniu, nie skończyłem. Ten Hardy Fowler co go wysyłałem u ZiN'a fajnie operuje twardą i miękką krawędzią, dodatkowo robi to na maskach, co dużo ułatwia. Bardzo czysty ma ten workflow @Ania dzięki wielkie za wyjaśnienie, u Scotta jest o tym 5 stron i trochę odpadłem xD a też ciągnąc temat wiedzy w malowaniu @ZiN to uwielbiam takie rozkminki, i wiedzieć dlaczego widzimy to, co widzimy. To jak sie zauważa kontrast jednoczesny w prawdziwym życiu, albo dlaczego ma sie powidoki koloru dopełniającego gdy patrzymy na bardzo jasną plamę czegoś przez długo czas. Z tym że właśnie ostatnio chyba za dużo siedze w tych zasadach i troche mnie to usztywnia. Ale z tymi falami mega ciekawe. Dzięki @SebastianSz za zajebiste refki 😄 pomaluje tak więcej. Właśnie jak nie miałem za bardzo mózgu na ćwiczenia to wziąłem kolory z kulki i zrobiłem z nich świniaka. Przeszedł parę faz, ten żółty rzyg był najpierw, potem linearnie trochę mu charakteru dodałem, no i potem plama na plamie. Ten po lewej był z wyłączonym lineartem. I z tego co pamiętam starałem się ograniczać blendowanie do minimum. Z daleka nie było różnicy - te plamy i tak w oku sie zlewają i ładnie grają jak walor i kolor jest dobrany dobrze, szkic pod spodem siedzi itd. A medyk to figurka, chciałem sobie na warstwy powrzucać i porenderować jak pan bóg przykazał, ale strasznie dużo czasu zeszło a efekt taki no że jest. Ja to lubię zostawić niedopowiedziane brudne troche, jak mam zrobić taki czysty render to ciągle wracam i w nieskończoność poprawiam

ćwiczenia przełożone na coś własnego [[design pozostawia do życzenia]] finalna wersja to lewy górny róg wolałbym dążyć do bardziej painterly stylu - najpierw luźny szkic, potem wycinanie fajnych kształtów na warstwach, docinanie ich na warstwach, i potem przemieszanie tego żeby nie wyglądało na takie suche i airbrushowe po prawej od niego jest taki luźny overpaint. Szybciej mi sie tak pracuje i ma to więcej charakteru, ale jednak nie ma żadnych soft krawędzi, więc gościu wygląda jak z drewna na przyszłość spróbuję zrobić jakiś przemyślańszy design, i połączyć hard i soft bryły, i w softach dodać jakieś drążenia, znaki i detale, to chyba doda charakteru do takiej obłej bryły kopia

ale zajebiste te latające obręcze wokół pszczółki 😄 idzie to w ekstra kierunku, podłączam się do oglądania

Dobrzee dawaj dalej 😄 Hardy ma zajebiste ilustracje i fajnie opowiada - tu mówi o tym jak przekazać story w ilustracji. Bardzo fajna rozkminka 🙂 a thumby dobra rzecz, po korektach Sebastiana zacząłem zauważać że większość charakterystycznego designu opiera się solidnie na ciekawych dużych kształtach. Ofc dużo rzeczy składa sie na klimat, ale np. na tym jeźdźcu megastrusia wszystkie rzeczy które rozważylibyśmy jako detale są nadal pogrupowane w jakąś hierarchie, która sprawia że w relacji do podstawowego rozmiaru postaci postrzegamy jego rękaw jako np. główną/masywną/dominującą/neutralną/inną część całego designu. Tu mogę błądzić ale wydaje mi sie że dobry design to taka seria hierarchii w hierarchiach. Proporcje dużych elementów, elementów w tych elementach, elemeneneteletan i tak dalej

No te przejścia kolorów były tłumaczone w Parramonie "Kolor w malarstwie". Że zmiany w zakresie czerwonego przedmiotu (zakładając jakieś ciepłe dzienne światło) nie odpowiadają jakimś stałym zmianom na digitalowych schematach HSL. Co się zgadza, tak jak w półcieniach spada jasność, a wzrasta saturacja. Tylko nigdy tego nie czaiłem wcześniej - chyba dobrze byłoby zrobić sobie kulki w blenderze/innym sofcie i zobaczyć jak te kolory sie zmieniają. Albo fizyczne znaleźć. Ale trochę nie wiem czym taka logika różni się od wyobrażania sobie jak światło zmieni sie na bananie czy pomidorze. W sensie, ta paleta która namalowałeś, gdzie czerwień przechodzi w pomarańcz To samo widziałem w Parramonie. Pokazywał też z żółtym itd. W kontraście do tego obok było namalowane właśnie takie cieniowanie "na chłopski rozum", z dodatkiem czarnego, albo białego. Gdzie tu logika żeby palcem wskazać? No bo rozumiem tyle, że czerwony + biały = polska a nie jasnoczerwony. Ale jak dodamy żółci, to już tak. Tylko to będzie sie różnić między przedmiotami? Czy każdy czerwony przedmiot taki będzie? Na szczęście zapuszkowałem w głowie ośrodek który nie pozwalałby rysować mimo posiadania tych pytań 😄 ale poza po prostu malowaniem to sie zastanawiam - na pracy zawsze sie jakoś wybrnie. Ale pytam bo właśnie widzę te mało oczywiste zagrania. Trochę zaczynam to łapać ale bardziej na obserwacje i wyczucie niż zrozumienie. Na razie trzymam sie tego, że po prostu mixuje w głowie światło ambientu z kolorem lokalnym. To też wniosek ostatni - gdyby nie drugorzędne źródło światła to nie byłoby koloru cienia - byłby efekt księżyca i absolutna czerń w cieniach. Więc "kolor cienia" to tak naprawdę kolor tego, co pojawia sie po stronie przeciwnej do głównego źródła światła, które wygrywa gdy konkurują ze sobą. A przekleństwa i łupanie w stół obowiązkowo! Chociaż teraz ręka boli i niezbyt to strategiczne... Hm, historia jest taka. Mam od cholery folderów rysunków z zeszłych lat i prawie żaden nie był skończony, latałem jak wściekły po tematach i zagadnieniach i nauka była woooo[...]oolna. A zależy mi żeby zaparkować ten warsztat na poziomie w którym mógłbym robić satysfakcjonujące i pretendujące do portfolio prace (niekonieczne do mistrzostwa). Jak każdy kto ma troche kreatywności chce robić wszystko na raz, ale teraz mam już restrykcyjną politykę zaczynania nowych prac. Jak zaczynam to mam cel od razu - jak to ma być 5 minutowy szkic waloru, to nie ide dalej. Bo wcześniej każda praca stawała się potencjalnie 6 godzinna, a tak nie da sie pracować. A też żadnego większego projektu skończonego nie mam jak dotąd, bo właśnie siedze w ćwiczeniach. Ostatnie pół roku poświęciłem na zebranie jednego workflow'u, bez żadnych udziwnień, to co dla mnie po prostu najłatwiejsze - wcześniej chyba dawałem upust dla jakiejś skrajnej winnej sumienności próbując rzeźbić bez sensu na zasadzie "im więcej kresek namęczę tym lepiej". Teraz trochę czas mnie przycisnął w życiu i zrewidował priorytety i strategie. Ale zdecydowanie polecam to podejście z stabilną podstawą. Wtedy wszystko idzie łatwiej - zresztą to mi mówił @SebastianSz chyba z 1-1.5 roku temu - dopiero sie nauczyłem xD Tu wrzutka jeszcze z dziś, na czerwono to nowe. Kopia żołnierzyka wyszła fajnie wg mnie, nie jest skończony, na dole nadal proste flamy, ale udało mi sie przedstawić postać w 3d w dobrym tempie, troche kolejność pracy mi sie popieprzyła, ale to sie poprawi. Pracowałem na tej twarzy Jasia Fenixa nad soft/hard krawędziami, starałem się nie blendować na pałe, ale to tak średnio poszło. Skopiowałem kulki z okładki How To Render chcąc pokazać różnice między matowym a błyszczącym materiałem, po czym uświadomiłem sobie że nie mam pojęcia dlaczego wyglądały one jak wyglądały, zwłaszcza chrom z tą czarną dziurą na środku, i w końcu nie mogłem sie doczytać, oprócz długiego rozdziału na temat jakiegoś Fresnela Efekta. Uznałem że babram sie w jakiś szczegółach - wiem tyle że jak sie błyszczy to odbija otoczenie i jest trudniejsze do renderowania niż inne. No i szkice oczu w 10-15 minut, tak żeby sobie utrwalić te myślenie 1-2-3, i przedstawiać forme.

kompozycjębym dorzucił jakąś dynamiczniejszą, scena w końcu zakrawa na epicką z takim zachodem słońca 😄 adwersarza jej brakuje tylko i też tą trawę chyba bym zgasił na pierwszym planie, bo taka zieleń wyszłaby raczej gdyby jasne światło padało na świeżą trawę, tutaj masz albo światło odbite z zmierzchu, albo ten zachód - czyli chłodne, albo pomarańczowe, i oba dadzą taką zieleń chłodną, albo przyszarzoną. Pomarańcz to prawie czerwony, a czerwony dopełnia zielony, więc z tego co kojarze to będzie gasił jego saturacje