ŁukaszBwski

Byc moze nie do konca wpisuje sie w temat wątku ale wzmianka sie tu pojawila wiec postanowilem zapytac - W ktoryms z tegorocznych numerow 3d World Magazine ukazal sie dosc obszerny artykul opisujacy prace stereographerow i supervisorow 3d z fragmentami ich wypowiedzi. Czy ktos z Panstwa przypomina sobie ktory konkretnie byl to numer, ew moglby udostepnic kopie tego artykulu ? Ktoś z Was wspomnial o numerze 129 3dworld, pojawil sie tu równiez link do tutoriala (http://sonycompetition.3dworldmag.com/files/2010/03/tutorial-howto.pdf), ktory nie jest poszukiwanym artykulem. Grafiką i animacją 3d interesuje sie tylko hobbystycznie i amatorsko, zajmuje sie natomiast rezyseria dzwieku a temat stereoskopii i kompozycji przestrzeni wydal mi sie w jakims sensie pokrewny technikom stereofonii w fonografi podobnie jak pierwsze proby ze stereo w latach 60 :) Ciekaw jestem realiow nowo powstalego zawodu stereographera i charakteru pracy ludzi przykladowo zajmujacych sie tym w Pixarze (bardzo korzystne wrazenie wywarl pod tym wzgledem ich "Odlot"). Wdzięczny będę za pomoc i informacje.

Czy Pan Od Oscara dysponuje mozliwoscia udostepnienia teasera Avatara w stereo, czy to zastrzezone ?

A moze cos wiecej o stereoskopii ? Bo jesli nie na takim forum to gdzie indziej po polsku ? :)

Sprawdzilem, zdjecia portretowe na stronie do ktorej link podalem (w tym konkretnie to jedno) sa zrobione z bazą wynoszącą ok 75mm, czyli bez sztucznego poszerzenia ktore rzekomo widac golym okiem tu cytat ze strony: "Almost all the vertical format pictures you see on this site are taken with this rig. At two and a half inches (75mm), the stereobase is very close to the typical human eye spacing, affording you the opportunity for shooting close up portraits that have an astonishing level of realism."

Chciałbym zapytać czy ktoś z Państwa dysponuje zwiastunem filmu Avatar w wersji 3ds ? Czy jest on zastrzezony tylko dla wybranych firm/twórców i na potrzeby promocyjne firm takich jak Panasonic ? Wspomniano na tym forum ze pojawił się on w Platige... Czy istnieje mozliwosc jego udostepnienia ?

O nie :P .

Słyszenie przestrzenne również. Widzenie nie do góry nogrami również. Rozsuwałes sobie ten anaglif ? ;) Może dla tego że widzenie przestrzenne jest zdolnością nabytą a nie wrodzoną.

z cala pewnoscia jest tu osoba ktora ma fachowa wiedze na temat wszelkich kruczkow zwiazanych z obrazem stereoskopowym. ktos z platige ? ;)

Zdecydowanie ma. Sprobuj zwiekszyc lub zmniejszyc odleglosc, rozsuniecie obrazow obserwujac efekt w anaglifowych okularach. I jak ? To samo dzieje sie w kinie w momencie gdy jestes posadzony przed wiekszym lub mniejszym ekranem. Zmienia sie skalowanie obiektow i zakres głebi ich pozycjonowania. Chyba nieszczególnie. Mam wrażenie że mózg się łatwo adaptuje skupiając się na kadrze. Niezależnie od wielkości staje się on całym światem a nie tylko oknem na świat. Gubimy pamięć o tym co jest za ramą. W moim odczuciu stereo nie zmienia tego wrażenia. Oczywiście im obraz większy tym łatwiej mózg adoptuje kadr jako "świat", jednak wielkość kadru nie wpływa na odbiór skali obiektów w obrazie. 3d wraz z rozwojem technologii - poręczne kamery, niższa cena, sensowniejsze okulary wejdzie i do dramatów. To wtedy dopiero będzie czad. Stereo ułatwia znacznie przekazywanie emocji a reżyserzy prędzej czy później to wykorzystają.

Wydaje... .

Proponuje zamienic obrazy do patrzenia rownoleglego i zestawic je na ekranie stosunkowo blisko siebie

Zalezne od mteody jaka ogladasz i odleglosci miedzy obrazami. Nic sie nie rozjezdza.

No ale to nie zadziala, efekt nie bedzie naturalny. Sprawa rozdzielczosci obrazu w stereo jest poza tym chyba dosc kluczowa, bo to przeciez nie samym przesunieciem fazy identyfikujemy odleglosc

Wydaje sie bardzo istotne to o czym Pan pisze. Wlasnie wyksztalcenie języka... Klasyczne srodki operatorskie, kompozycja dwuwymiarowego obrazu staja sie w wielu sytuacjach bezuzyteczne kiedy pojawia sie dodatkowy wymiar głebi. Kilka takich sytuacji pojawiło sie w Avatarze gdy w pewien sposob dodanie 3 wymiaru rozbijało kompozycje obrazu, przy czym dotyczylo to sytuacji z udzialem zywych aktorów (np powierzchnia jaka twarza ławki/stoły zestawione perspekktywicznie za postacią) Inny aspekt z pogranicza estetyki i percepcji to zastosowanie głebi ostrości-czy, jak i w jakim celu i stopniu jej uzywac. Przejscia pomiedzy scenami i ujeciami -czasem problematyczne jesli nie ma "pomostu" głębi, gdy pojawia sie jakies skrajne zestawienie. Podejscie do czasu, szybkosci montazu-jesli montujemy szybko dynamiczne sceny to jak wowczas operowac głebią...Takich problemow jest bardzo wiele i choc po obejrzeniu Avatara na projekcji Imax dostrzegłem dość misterną i inteligentną konstrukcje stereo ktora nie ujawniła sie w kinie Helios, to nadal tego rodzaju wątpliwośći pozostają. Moim zdaniem najkorzystniej wypadają wszelkie sceny "sensualne", ujecia dłoni, zblizenia dwoch twarzy, geometria ciala, jakas scena pocalunku (przy czym postaci CG)-jest to wedlug mnie pewien przedsmak estetyki klasycznego kina aktorskiego juz w 3d .

Przyszedł mi do głowy jeszcze jeden aspekt tzw naturalnosci widzenia. Sam zajmuje sie rezyseria muzyczną dzwięku wiec problematyka ujecia i konstrukcji przestrzennej, naturalizmu, spotegowania wrazenia bryły czy masy sa mi dosc bliskie. Aby uzyskac wrazenie przelozenia rzeczywistosci trzeba jednak dokonac pewnych zabiegow. I tak np moim zdaniem nawet mimo faktu ze powyzej 200setnego metra widzimy juz plasko, niezbyt korzystne jest zestawianie wzglednie bliskiego bryłowatego planu z calkowicie plaskim odleglym "tłem". Bo widac wlasnie plaska planszę zamiast dali jesli rozmiary obrazu nie sa gigantyczne jak w imaxie. Cos co sie wybija. Mysle tak jak jeden z przedmowcow ze jest to kwestia ewolucji tego języka, tak naprawde jeszcze nie wyksztalconego.