wajktor

Podobają mi się Twoje prace bo widać w nich autentyczność. Nie boisz się szukać, próbować. Są pewne braki techniczne które z pewnością podciągniesz, ale najważniejsze jest to, że potrafisz wyrazić siebie przez to co robisz i to jest moim zdaniem ogromny plus dla Ciebie. Innymi słowy, obrałaś kurs w dobrym kierunku, teraz potrzebujesz cierpliwości :)

Hej! Dziękuję za wskazówki, bardzo doceniam, że poświęciłaś czas na przejrzenie mojej teczki. Masz słuszność co do póz postaci i ich aspektu emocjonalnego, nad tym za mało się zastanawiam. Dzięki Twojemu komentarzowi, będę bardziej uważny. Kiedy wróciłem do rycerza na straży po Twoim komentarzu to nieźle się ubawiłem, idealnie opisałaś jego pozę ;) Z młotkiem też z pewnością masz rację ale tłumaczę się tym, że nie chciałem żeby stanowił focal point ilustracji.

Tak, te na górze są z wyobraźni. Byłem świeżo po dłuższym okresie katowania anatomii ;) dużo łatwiej jest zbudować postać jak wie się co gdzie jest.

Dobry wip, trzeba robić takich dużo, żeby się rozruszać i nabrać swobody. Jest taki artysta Marco Bucci, który wprawdzie ma diametralnie inną stylistykę, ale nauczyłem się od niego, że czasem warto zacząć pracę w bardzo małej rozdzielczości typu 400px. Na tym etapie ogarnąć klimat pracy, zmieniając i wyrzucając to co nie pasuje bez żalu. Kiedy wyklaruje się wizja całości przejść do detalu. Ma konto na yt https://www.youtube.com/user/marcobucci/videos

Pomysł robota do skręcania mebli, dla leniwych. Speedpaint, pewnie zechcę go skończyć. Studium kompozycji. Wild, wild west.

Te szkice wydają się wołać "pokoloruj nas" chcemy więcej życia! :)

Nie twierdzę, że marny z Ciebie koncepciarz, po prostu prace komiskowe bardziej do mnie przemawiają (a to tylko subiektywne odczucie). Warsztat renderowy masz zupełnie porządny, ale rozwijać trzeba się ciągle, nie ma lekko ;)

Moim zdaniem Twoje szkice komiksowe mają więcej mocy. Są pełne życia i emocji. Za to w typowym concept arcie czegoś brakuje - tu pewnie skupiasz się mocno na warsztacie, a brak swobody sprawia, że nie możesz sobie pozwolić na tak mocny przekaz.

Trochę szkiców anatomii. Z wyobraźni I miks, w tym studia referencji i sylwetek Loomisa

Też bez przesady, nie wszyscy muszą tworzyć tak samo i to samo. Pewnie, że warto znać zasady i rozumieć, że te dwie skrajne wartości (czerń i biel) stosowane bez umiaru sprawią, że ilustracja będzie wyglądać nienaturalnie ale w przypadku pracy powyżej, wszystko jest spójne. Eyvind Earle stosował czerń na potęgę. W ramach balansu, polecam też zobaczyć jego prace. To może być rodzaj stylistyki graficznej. W Twojej pracy akurat najbardziej kłują w oczy dłonie i to one sugerują, że są jakieś braki. Ale reszta jest całkiem git.

Podoba mi się ten centaur, czegoś takiego jeszcze nie widziałem. Myślę, że jeśli popracujesz nad perspektywą to da Ci to mocnego kopa naprzód. Spróbuj skonstruować taką samą kolumnę ale z punktami zbiegu i myśl o całej bryle. Ktoś gdzieś kiedyś powiedział, że żeby coś dobrze narysować trzeba rozumieć całość formy, również te jej części których nie widać. I tak powinno się myśleć o wszystkim co się rysuje - jako o trójwymiarowych klockach w przestrzeni. Siatka perspektywy zapobiega błędom które się popełnia kiedy jej nie ma. Wymaga czasu ale myślę że warto. Pozwala też lepiej wyczuć przestrzeń. Polecam komendy "Actions" do zadań które trzeba powielać - takich jak tworzenie siatki perspektywy. No i elipsy, jak coś jest okragle to trzeba narysować całą elipsę bo inaczej coś nie gra.

Dużo swobody w tym czuć. Podobają mi się szczególnie thumbnaile i latarnia. Ta postać z hot-dogiem na wierzchu ma chyba ciut za dużą głowę, szczególnie w szkicach proporcji.

Chętnie bym zobaczył któryś z tych szkiców w bardziej dopracowanej formie, ten lewy-górny ma naturalnie niepewną pozę.

Może spróbuj wyjść od samej sylwety pojazdu? Wiesz, czarny kształt na białym tle. Jeśli ten kształt będzie atrakcyjny i dynamiczny to design który naszkicujesz bazując na nim powinien być również ciekawy.

Polecam Ci dowiedz się co to jest "gestalt", abstrakcyjne postrzeganie kształtów przez człowieka to podstawa designu. Staraj się dywersyfikować kolory. Jeśli postać jest zielona, to próbuj kolorować ją używając kolorów pobliskich do zielonego, czy raczej koloruj różnymi odcieniami zieleni przechodzącej w delikatną żółć (cieplejszy kolor) tam gdzie postać jest oświetlona (o ile to ciepłe źródło światła), i w niebieski, tam gdzie postać jest w cieniu. Baw się też nasyceniem barw. Zabawa kolorem to duża frajda, a grafika wyda się znacznie bardziej głęboka i żywa.

Rzeczywiście, realizm nie wyklucza wyrażania siebie jako artysty. Ostatnio nauczyłem się czegoś co wydawać by się mogło jest banalne - obraz nie jest próbą odtworzenia rzeczywistości a raczej jej interpretacją. Myślę, że realizm to nie detal ale światło czyli kolor no i kompozycja. Zgadzam się, że sztuka nie musi być brzydka (na szczęście! :), a hiperrealistyczne obrazy zawsze przemawiały do mnie bardziej. Myślę, że to kwestia wyrobienia sobie warsztatu który pozwala swobodnie tworzyć, a swoboda z kolei sprzyja procesowi twórczemu. Jeśli chodzi o idealizowanie to miałem na myśli umiejętność krytycznego spojrzenia na to co się robi w trakcie tworzenia, obiektywizm niezależny od przekonania, że robi się coś fajnego. Dzięki za podzielenie się Twoimi doświadczeniami i spostrzeżeniami. Dla mnie to cenny powiew świeżości usłyszeć co myślą inni, a może przyda się to też odwiedzającym tą teczkę. A krawędzie docisnę

Jakieś bazgroły. A poniżej pytania zadane w eter. Jak znajdujesz w sobie artyzm - balans między próbą wygenerowania wiarygodnego obrazka, a emocją którą chcesz przekazać? Jak radzisz sobie z samokrytyką, czy może raczej ze świadomością idealizowania swoich umiejętności? Ogólnie, to jeśli macie jakieś przemyślenia na temat parania się tym czym się zajmujemy z punktu widzenia psychologii to ja bardzo chętnie posłucham. Może znacie jakichś godnych polecenia autorów?

Zgadzam się, łódź wyszła super, to chyba głównie zasługa kolorów i tekstury malarskiej. Rysować, malować, malować, rysować.

W ostatniej pracy fajnie byłoby gdyby więcej działo się na ziemi. W każdym razie ta kupa po lewej nie ma tekstury i coś tam nie do końca gra. Ale klimat i miejsce grają jak trzeba.

Dużo się dzieje na tym potworze. Gryzie mnie, że marynara jest oteksturowana w cieniu, a w świetle już nie. Myślę, że byłoby dużym plusem z punktu widzenia storytellingu, skupić uwagę widza w jakimś punkcie ilustracji. Szkicowe głowy są mega, dawaj więcej!

Fajnie byłoby gdybyś miejscami uszczegółowił widoki, tak jak np. z robotem na polu. Dałbym mu trochę szczegółu na którym oko mogłoby się bardziej zatrzymać. Ogół brył i kompozycji mi się podoba. Może trochę więcej kontrastów, żeby prace nabrały głębi?

Mój mózg, który lubi kontrasty dopomina się o jakąś czerń :)

Masz bardzo przyjemne prace. Wydaje mi się, że eksperymentowanie z kolorami mogłoby wyjść Ci na dobre. Mam na myśli próbę mieszania (na jednym materiale typu włosy): -dwóch lub więcej różnych ale dobrze do siebie pasujących kolorów -jednego koloru ale o różnym poziomie nasycenia (nie bój się szarości, szczególnie obok mocno nasyconych kolorów) Ogólnie niech dużo się dzieje.

Thx! Rzeczywiście mało świeci ten ogień - nauczka na przyszłość.

Dzięki Kwachu! Proces mam różny, i nadal próbuję znaleźć złoty środek (o ile taki istnieje ). W przypadku pracy o którą pytasz, to podstawą był szkic/ kompozycja + bezczelna kradzież kolorów ze zdjęcia które mi się spodobało ;d Podchwyciłem to od Eytana Zany. Mam kilka zapisanych etapów, załączam je poniżej. Wrzucenie kawałka zdjęcia też mi pomaga, poziom realizmu do którego muszę się dopasować działa stymulująco. Poza tym, nauczyłem się już, że jeśli wyciągnę kolory i walory z przysłowiowej "dupy", to i efekt będzie podobny. Btw. planuję do każdej nowo wrzuconej pracy na Artstation dorzucać jakieś swoje wskazówki.