limbo

Spróbowałbym z dużym tytułem (od jednego końca ilustracji do drugiego) dokładnie po środku kompozycji, między liśćmi z obu stron. Oraz usunąć kwiatki zza dolnego napisu. Może też ujednolić czcionkę. Bo sam rysunek jest urocz, ciepły, więc trzeba pokombinować, by dodatki go nie popsuły.

Skillowo fajnie. Sugerowałabym zacząć wprowadzać więcej postaci na ilustrację, niż jedna. Więcej aktorów pozwala na ciekawsze sceny. Póki co, wszystkie są statyczne i spokojne (przynajmniej takie jest moje odczucie).

Dzięki wszystkim za komentarze. *** Obiecałam sobie, ze będę tu co miesiąc wrzucać sobie skończone prace. Luty, mogę w skrócie podsumować słowem: bieda.

Pomarańczowy pejzaż jest uroczy, wyżej wymieniony stworek też. Anatomia postaci, trochę kuleje, ale widać ze ćwiczysz.

Bardzo pozytywna różnica między obrazkami 11 i 29 stycznia, milo patrzeć.

Najfajniej wypadają ci roboty: połączenie czystego kanciastego rysunku z szkicami w tle wygląda stylowo. Reszta wydaje się póki co trochę bezosobowa. Możliwe, ze pomogłoby ci zrobienie kilkunastu rożnych szkicy dla jednego pomysłu, by później przecedzić i wziąć do realizacji te najciekawsze.

(ninja-post, w który udaję, że nie umiem mówić)

Mi wprost odwrotnie, ilustracje się podobają, ale koncepty postaci jakoś nie trafiają w moje gusta. Może za mało udziwnione.

Cześć. Nazywam się limbo, ale rodzice nazwali mnie Magda. Właśnie powinnam pisać magisterkę, więc pomyślałam, że założę sobie tutaj teczkę.

Całkowicie zmieniłam koncepcję (nie wiem czy to dozwolone w konkursie) i raczej nie uda mi się doszlifować do północy. Więc, chyba pracę jako-taką, dokończę sobie prywatnie później. Zdjęcia do drzewek wzięte stąd: http://www.cgtextures.com Jak nie zdążę nic więcej dziś wrzucić, ta wersja będzie finalna:

Jedna drobna uwaga: popraw jej usta. Albo spłaszcz, by wyglądały jak namalowane na masce, albo domaluj detali/weź z innego zdjęcia. Dla mnie, póki co psują pracę.

Cwany plan jest taki, żeby ilustracje podciągnąć maksymalnie pod komiksową estetykę, to nikt nie zauważy braków w realizmie.

Naga pani całkiem ładna. Dodaj miniaturkę jako załącznik do głównego, pierwszego posta.

W trakcie rysowania doszłam do wniosku, że cechą charakterystyczną mojego bohatera będzie wybitna nieinteligencja. Pomęczę dziś jeszcze wodę.

Pracuje, tylko idzie strasznie opornie.

Perspektywa to zło. A zło należy równoważyć kolorem różowym. Więc uważam sprawę naprawioną. A tak serio, miałam konkretny problem by pracka wyglądała jakoś. Ale chyba złapałam kierunek. Tylko nie wiem, czy nie za bardzo zboczyłam od standardowego sci-fi.

Najpierw próbowałam złapać klimat.

Cześć wszystkim. Ogółem pokój ludziom dobrej woli, a komfortowa izolatka, dla tych o odmiennym nastawieniu do świata. *** O historii jaką chce zilustrować nic nie powiem: przetestuję sobie czy jestem z poziomu narracji wizualnej wystarczająco komunikatywna. Praca będzie wertykalna, niebiesko-chłodna z niewielkimi ciepłymi dodatkami. Na dole, w centrum stoi pan wąchający własne palce, z próbką wielobarwnej mazi. Plamy wielobarwnej mazi tworzą trop wychodzący poza kadr. Pan ma gogle jak Riddick, kable wystające ze łba, jedną metalową rękę i bardzo detektywistyczny płaszcz.