Piotr Jamroz

Szkicownikowe baby gwaszowe i olejowe

Tak tylko rzuce

Można by sie też troche podinspirować jakimiś prackami z pokrewnych tematów, od ludzi bardziej ogarniających. Nie wiem jakie sie Tobie podobają i w którą strone chciałbyś iść ale wracam bo przed chwilą randomowo wyskoczył mi na wyszukiwarce taki typ z artstation. Mogłbyś coś od niego podłapać, jeżeli w miare to bliskie Twoim klimatom 😀 https://www.artstation.com/chingyeh

Kursy kursami, to na pewno coś co nakreśliłoby Tobie jakieś fundamenty ale też na początek zanim doczekasz sie kursu dobrze byłoby choćby spróbować zastosować tipy ludzi z forum, bo możesz natrzaskać i tysiące postaci ale dopóki czegoś nie zmienisz w swoim procesie i nie załapiesz lekkiego dyskomfortu to troche wysiłek na marne, też pisząc tak wprost, szczerze. Zacząłbym od rezygnacji z ulubionego pędzla z teksturką i używał czegoś większego, żeby nie wchodzić w detal. Do tego ciemniejsze tło, bez czystej bieli i praca na walorze, na razie bez koloru żeby zrozumieć jak działa światło i cień + jakieś proste studiumy brył

Spoko sie to oglądało, kiedy kontynuacja? 😀

I o to chodzi w życiu!

Ale masz syf w pracowni. Fajna łódka 😄

No dzięki ludzie 😄 A to ciekawa historia jest 😄 W oleje i gwasze wpadłem z zerową wiedzą (co można, czego nie można). Nie chcąc za wiele wydać ani poświęcić miejsca na płótna i inne drewna wziąłem se zwyczajny, tani szkicownik z empika (dość mały), papier zagruntowałem białą ścienną farbą a oleje zaprawiłem jako medium rzepakowym (nie polecane chociaż aż tak źle nie działało 😄) Także jeżeli chodzi o szkicownik + farby okazało sie że papier nie musi być jakiś specjalistyczny do takich szkiców/ćwiczeń. Chociaż to podejście to całkowita amatorszczyzna xD Po tym doświadczeniu poszedłem do malarskiego i wziąłem większy, ten aktualny szkicownik, talens art creation 21x30 cm, ten co poniżej. Gramatura 140g raczej średnio sugerowałaby zastosowanie farb olejnych, pani sprzedająca mówiła że markery będą przebijać (widziała jak wcześniej markery oglądałem). Po nałożeniu kilku warstw gessa (już nie ściennej farby) niska gramatura przestaje być problemem, można sobie nawet fajną teksturke uzyskać, tylko najlepiej przygotować sobie papier na zapas, żeby po zagruntowaniu troche poleżał i sie naprostował

Dzięki Klicku 😀

Szkicownikowe dziady i niedokończona próba malowania z lusterka

Zimny łokieć

Co do jedzenia - rosół ugotowany 😛

Ja tak tylko dorzuce, że w większości twórcy których podziwiamy zaczynali od pokracznych baboli nie zważając na to jak daleka droga przed nimi. (Efekt Dunninga-Krugera, odwrotne zjawisko do wspomnianego przez Sebastiana "syndromu oszusta", to coś co pozwala sie zajarać jakimś tematem i go zacząć, nie mając na wstępie z tyłu głowy całej gamy problemów i argumentów przeciw) I wbrew pozorom taka naiwność na wstępie i cieszenie sie z każdego kolejnego rysunku daje solidną podstawe do rozwoju, bo człowiek ma satysfakcje z tego że wszedł już na tą ścieżke a nie ciągle jest w fazie przygotowań i planowania, wie czy to na pewno jest dla niego. To troche tak jakby nadać sobie cel bycia kierowcą rajdowym i zacząć od dogłębnych analiz budowy silnika, tak na prawde nigdy nie siedząc za kółkiem, choćby starego, ledwo jadącego rzęcha. Z czasem pojawiają sie pytania i problemy które na bieżąco, w praktyce można analizować i naprawiać, na przemian z rysunkiem dla przyjemości, bo to przecież on jest tu sednem sprawy. Swoją drogą fajny temat i fajny odzew, niech dzieje sie tego więcej! 😀 Dorzuce jeszcze początki Marka Okonia w zestawieniu z nowszymi pracami: