Ania

gratulacje Mayk, Grzegorz i Thalion, a jury dziekuje za trafne uwagi.

Gratuluję KMiklasowi i reszcie. Chyba decyzja nie była łatwa, bo prace są bardzo różnorodne i każda ma inne mocne punkty. Co do MKocilli, dla mnie jest to jedna z dwóch prac (drugą jest Viater) która wywołuje jakieś mocniejsze emocjonalne przywiązanie do bohatera. Niektóre inne prace są technicznie lepsze albo mają lepszy klimat, ale tutaj "to coś" w twarzy bohatera wywołuje emocje u widza, bohater jest jakby żywy (przynajmniej na mnie tak to działa). Pierwsze dwie prace są plastycznie lepsze, ale jeśli spojrzeć jedynie na postacie, to one przede wszystkim są elementami plastycznimi obrazka, a nie tak bardzo czującym stworzeniem. A ile na ocenę wpływa plastyka i klimat obrazka, a ile emocje, to się chyba indywidualnie bardzo różni.

alien z czipsami bardzo fajny

Nie no źle mnie zrozumiałeś. W necie jest render, ale może autor udostępni też sam model? Tylko trzeba by się przedtem zorientować ile ma poligonów, czy nie za dużo do gry.

Pełny detal? Animować też? Może najprościej będzie spytać autora obrazka czy możesz użyć jego postać, wyrenderujesz go z mniejszym szumem i będzie ładny, po co robić na nowo. Materiał pałki można przecież poprawić.

pisze że nie ma pytona (w obu wersjach), a error też się pojawia przy czymś co ma końcówkę .py, więc zaczęłabym od zainstalowania tego albo uaktualnienia wersji.

Eskimoski są boskie. W tym ostatnim, przednia dziewczyna chyba by lepiej wyglądała gdyby miała nogi (odchylone gdzieś do tyłu w powietrze), teraz jakby na siłę odcięta tym dymkiem. Ale praca fajna.

kałboj świetny, tylko tylnia ręka (dolna część, tam gdzie wchodzi w rękaw) wygląda za gruba.

O właśnie to samo chciałam powiedzieć, wywal dziecko (albo coś z nim zrób, bo nie wzbudza żadnych emocji w tej chwili, powinno się przynajmniej rozglądać albo dotykać psa dla otuchy) . Krokodyl bardzo klimatyczny.

Ten pan w powietrzu ma zbyt wiele kierunków, nogi tak a ręce siak, mało dynamiczny. Nie wiem jak u ciebie wygląda workflow w tej chwili, ale spróbowałabym zacząć od bardzo luźnych szkiców tylko na dynamikę jak w animacji, zaznaczając łuki ( http://www.justsomeanimator.com/website/misc/am/am_week11_sketch.jpg ), i generalnie olać detale (zapinki w butach...) i może też olać obrysy bo to chyba nie ma być malowanka dla dzieci. Robot i uliczka wyszły ci lepiej, w uliczce co prawda perspektywa się trochę nie zgadza przy balkonach, za to kolorki przyjemne, i przez ten bardziej swobodny szkicowy styl łatwiej wybaczyć błędy niż w tym ostatnim.

http://www.3dmaxforum.net/forum.php#/forum55.html http://www.cg-creatives.com/forum/forumdisplay.php?f=36 Działy ogłoszeń dwóch niemieckich for, możesz się tam rozglądnąć.

wings też ma Y, i z własnego doświadczenia wiem że można się szybko przyzwyczaić, trzeba tylko wiedzieć że jest inaczej, i przy eksporcie/imporcie między programami przekręcać scenę (w .obj jest taka opcja).

sztuczna mewa steruje się automatycznie sama, zdalnie sterowany jest jedynie kierunek.

Zakładam że dopiero zaczynasz się uczyć? 2.5, bo prędzej czy później i tak się przesiądziesz, lepiej się uczyć nowszego od razu. Jest już na tyle rozbudowany i stabilny żeby w nim pracować.

Jedidan dobrze mówi, poligonów stanowczo za dużo jak na takie coś, i zainwestowane są w nieodpowiednie miejsca. Po co 4 segmenty na rurkach? Na szprychy starczy 6-boczny cylinder albo curve, u ciebie masz ile? Felgę też można mocno odchudzić. ten rower nie musi i nie powinien mieć 100000 poly. Że się sypie to albo wina ilości poligonów, albo ustawień rendera, ale na pewno da się wyrenderować takie coś na sprzęcie o którym piszesz (a nawet na słabszym). Jeśli się sypie przy car paint, to spróbuj wykombinować jakiś inny materiał, albo podłubaj w ustawieniach car painta (nie znam go, nie mogę nic konkretniejszego doradzić). Vray zazwyczaj nie jest jakiś super niestabilny, jak go jeszcze używałam to nie sypał się prawie nigdy.

Bardzo sympatyczne glizdy, fajny shader. Trawa też w 3d?

Możesz wyświetlać wygładzony model tą ostatnią ikonką w subsurf modifier (trójkącik), tak że siatka będzie wygładzona już w edit mode. Taka namiastka. Tego co piszesz chyba się nie da.

Trochę się wzorowałam na nicieniach, trochę na innych stworach, Diunę też kiedyś czytałam, dwunastonoga to taki zlepek wszystkiego. http://www.scielo.br/img/revistas/mioc/v104n1/14f2.jpg http://www.nrm.se/en/menu/researchandcollections/departments/invertebratezoology/research/factsoninvertebrates/nematodapicturegallery.5366_en.html

Jeszcze nie wiem jak zrobię tą głębię. Nie przepadam specjalnie za DOFem, ale na pewno przynajmniej wypróbuję. Ja tylko tak piszę o tym bo nie wiem czemu ale wiele osób kojarzy SEM z krótką głębią ostrości, a tak nie jest. Będzie black&white. Zastanawiałam się nad podkolorowaniem jak tu http://cache.boston.com/universal/site_graphics/blogs/bigpicture/micro_11_14/m02_16498533.jpg ale właściwie bardziej mi się podobają te normalne szare, więc chyba przy tym zostanę. Widziałam taki mikroskop w akcji kilka razy, chociaż sama nie operowałam. Z tąd w ogóle temat, jakoś mnie to zafascynowało. Że rzeczy które znamy potrafią wyglądać tak inaczej jak się je powiększy. Obsługiwałam mikroskop elektronowy transmisyjny, ale to już wygląda całkiem inaczej - też fajnie, obraz jest okrągły i zielony, tylko raczej nie nadaje się do organiki, trzeba by poszatkować skoczogonka na plasterki.

Sunedge - w blenderze będzie. sly - jak ustawię realną skalę to będę miała prawie ortograficzny widok, kąt widzenia rzędu ułamków stopnia. Prościej od razu ustawić ortograficzną kamerę. W mikroskopie (zarówno optycznym jak i elektronowym) raczej przesuwa się próbkę, nie kamerę, zazwyczaj tylko po płaszczyźnie. W niektórych można też przechylić. Co do DOFa, właśnie jedną z zalet SEMu jest możliwość ustawienia bardzo długiego DOFa. Zobacz w moim linku np. pierwszy obrazek, te głowy obamy. To ma pół milimetra. Optyką nigdy nie osiągniesz takiej głębi ostrości jak SEMem przy tej skali. Oczywiście można także ustawić krótki DOF jak ktoś woli, ale to naprawdę zależy od ustawień, nie jest dyktowane przez urządzenie. Płynności nie brakuje, ponieważ w zasadzie zmieniasz ogniskową regulując napięcie w cewkach, a to można zrobić płynnie. Może o tyle skacze, że zawsze trochę trwa aż zeskanuje nowy obraz (w mojej animacji zamierzam skrócić czas skanowania do 1/25 sec, nie czuję potrzeby aż takiego realizmu żeby się krztusić każdą klatką przez kilka sekund, tak jak to bywa w realu). wycior - tfu! o czym ty znowu myślisz, wolę nie wiedzieć... Ale już kilka osób coś takiego w tym widziało. W każdym razie nie było to zamierzone, tak wyszło, mam nadzieję że w ruchu to skojarzenie zniknie.

Hiperrealistyczne może nie, nie jestem z tego dobra, ale powiedzmy że bardziej w kierunku realizmu niż cartoon. Kamera będzie ortograficzna (bo taki mikroskop jest praktycznie ortograficzny), i ruchy po płaszczyźnie, bez kręcenia. Ruch i zoomy jak w animaticu. Ewentualnie po wyrzuceniu literki mikro ze skali dam jakąś mniejszą ogniskową, żeby całość się optycznie powiększyła, ale to muszę dopiero wypróbować. Zoomy być może z ramką, ale to też trzeba wypróbować jak już będą animowane modele, nie chcę za bardzo dezorientować oglądacza. Muszę znaleźć jakiś środek pomiędzy klasyczną obsługą kamery a mikroskopem.

Sunedge - zawsze się ciesze jeśli mogę kogoś zainteresować biologią ;) Wstawiam animatic, na razie 2d. Sory za jakość, przybliżanie nie wyszło tak jak miało. http://vimeo.com/21446676 No i biorę się za rig.

Dobrze to wygląda, oprócz dreptania na końcu co koledzy wyżej już wspomnieli. Czy te nogi się rzeczywiście mieszczą prawidłowo w kulce, czy trochę "oszukałeś"?

Postać wygląda jakby zaraz miała zasnąć, wszystko robi jakby od niechcenia. Spróbuj przyspieszyć niektóre ruchy.

Zaczęłam to tak właściwie rok temu ale przerwałam, teraz kontynuuję. Tworzę wątek żeby się zmobilizować do pracy. Planowana jest animacja ok. 1 min, w optyce mikroskopu elektronowego rastrowego, jak tu: http://www.boston.com/bigpicture/2008/11/peering_into_the_micro_world.html Aktorzy: Skoczogonki kuliste (collembola symphypleona) Są tak drobne że prawie ich nie widać. Niezauważone, zamieszkują ziemię w ilościach żędu setek tysięcy na metr sześcienny. Żywią się głównie martwą tkanką roślinną i uwielbiają wilgoć. Posiadają rozwidlony ogonek-sprężynkę, którym potrafią się wykatapultować wysoko w powietrze. Z brzucha wyrastają im dwie trąby, które służą do przyssywania się do podłoża, pomagają w obróceniu się na właściwą stronę po lądowaniu na plecach, i spełniają funkcję prysznica. Skoczogonki należą do grupy skrytoszczękich (entognatha), nie są więc owadami. Dwunastonoga zwyczajna (dodecapus vulgaris) Dwunastonoga jest niezwykle rzadkim i agresywnym drapieżnikiem z grupy szczecioszczękich (chaetognatha). Żywi się wszystkim co się rusza i nie znając umiaru, często powoduje tak długotrwałe spustoszenie w łańcuchu pokarmowym że następnie sama umiera z głodu. Rozmnażanie następuje rzadko i tylko w bardzo szczęśliwych okolicznościach, ponieważ samica zazwyczaj zjada partnera zanim dojdzie do kopulacji. W warunkach laboratoryjnych udało się rozmnożyć dwunastonogi traktując samice kwasem 4-hydroksybutanowym. Koncepty: Skoczogonek Dwunastonoga Tło Modele (dojdzie sculpt):