Ania

NIe biadolić tylko nowe prace dawać ;)

Ptak jak żywy. Gdybym nie wiedziała, to bym pomyślała że to prawdziwy, trenowany przez szejka osobiście.

RGB jest kompatybilny w pierwszej kolejności z wyświetlaniem monitora, a dopiero w drugjej i nie do końca z oczami albo fizyką. Z oczami nie jest kompatybilny bo odstępy nie pasują. Sam zauważyłeś, że w ciemnych kolorach "odstęp" który widzisz między dwoma kolorami o różnym hue jest inny niż w jasnych albo nasyconych. Ciemne kolory są bardziej podobne do siebie niż te nasycone. W zieleniach i czerwono-różowym obszarze kolory są do siebie bardziej podobne niż naokoło żółtego, żółty jest bardzo "wąski". Te odstępy się lepiej zgadzają w systemie L*a*b*, który w pierwszej kolejności bazuje na receptorach oczu i ich połączeniach nerwowych. Np. w systemie L*a*b* odstęp o wartości 2 w jakiejkolwiek osi oznacza, że przeciętny człowiek może je ledwo-ledwo rozróżnić. Im większy odstęp, tym bardziej kolory się różnią. Obojętnie czy to ciemne, nasycone, żółte czy zielone kolory. Warto obejrzeć, bo z tych modeli które znam L*a*b* właśnie najlepiej uwzględnia działanie oczu i to jak postrzegamy kolory, ale w praktyce ten system nie jest używany w programach typu Photoshop, Blender. Nie znam narzędzia do manipulacji kolorów w systemie L*a*b*. Jest używany do pomiarów koloru. Z fizyką model RGB nie jest kompatybilny m.in. z powodu gamma correction. sRGB który z tego co wiem jest defaultem w Photoshopie, ma korektę gamma 2.2. Czyli jasność każdego kanału (RGB) jest podnoszona do potęgi 2.2. To utrudnia wszelkie obliczenia, dodawanie, mnożenie, odejmowanie kanałów, czyli też mieszanie kolorów. Linear RGB pod tym względem jest poprawniejszy. Malując "na czuja" nie będzie ci to przeszkadzać, ale jak tu zaczynasz coś obliczać to ostrożnie. W dodatku kanałów jest za mało, bo tylko 3 a nie dla każdej długości fali osobna, np. żółty to G+R a tak naprawdę może być albo G+R, albo pojedyncza, żółta długość fali, albo jakaś inna kombinacja fal. Ale na szczęście w malarstwie akurat na ten problem nie trafisz zbyt często. Natomiast nasycenie najprościej przedstawić w "fizycznym" modelu rozkładając kolor na spektrum (różne długości fal) i intensywność danej fali. Najbardziej nasycone kolory mają wąskie spektrum (czyli mało domieszek innych kolorów) i wysoką intensywność. Próby przedstawienia tego w systemie sRGB to tylko taka namiastka, tym bardziej że gamut niepełny i niektóre intensywne kolory nie są w ogóle objęte tym modelem. Miałam kiedyś ustawić materiał dla koloru typu 'neon green'. Nie dało się , po prostu nie ma tego koloru w sRGB // monitor nie jest w stanie predstawić. A nasycenie wysokie...

Tu od strony animacji, ale myślę że w takim stillu można się kierować podobnymi zasadami, zwłaszcza w dynamicznych scenach "w ruchu" zignoruj to co dotyczy samej animacji o pozach w chapters: 2:13 how to craft good pose / 3:10 line of action / 4:00 silhuette https://www.youtube.com/watch?v=VYwJHvHt8OY tu jeszcze znalazłam https://blog.animschool.edu/2024/04/08/crafting-the-perfect-animated-pose/ pod hasłami poses / line of action / silhuette na pewno znajdziesz też tutoriale dla malarzy i rysowników, osobiście nie znam bo nie mój teren.

Zrobiłeś skosy, ok (na pierwszym za mało, ten co biegnie powinien się bardziej pochylić), to teraz łuki i klarowniejsza sylwetka. Te postacie (na pierwszym i trzecim obrazku z ostatniego posta) mają niejasne sylwetki, wszędzie im te kończyny wystają, brakuje jakiegoś wyraźnego ukierunkowania. Na drugim obrazku jest ok, tu może było łatwiej bo statyczna poza. Tylko za bardzo nie wiadomo co się z ramionami dzieje. Nie ma co malować pojedynczych włosów, póki poza słaba.

Podoba mi się bardziej niż oryginał. Świetna robota.

Fajne podejście do tematu!

Dla uproszczenia i bez matematyki: Równaniem Fresnela obliczamy, jak mocno światło się idbija zależnie od kątu i materiału (współczynnik załamania). Wychodzi z tego że na płaszczyznach widzianych pod płaskim kątem światło się odbija mocniej (brzeg piłki, woda na horyzoncie) i że diamanty błyszczą bardziej niż szlifowane szkło (większy współczynnik). Druga rzecz to różnica między metalem a dielektrykiem (czyli prawie każdym innym materiałem). Metale tylko odbijają, światło nie rozchodzi się przez materiał. Natomiast w dielektrykach zawsze jest, chociaż minimalny, efekt SSS, odpowiedzialny za miękkie refleksy. W wosku i skórze mocniej, ale w drewnie, plastyku i kamieniu też jest. Do tego metale zawsze odbijają własnym kolorem (refleks na złocie jest żółty, na miedzi pomarańczowy). Dielektryki zawsze odbijają kolorem światła. Czerwony plastik odbije białą lampę na biało. Trzecia rzecz to szorstkość. Szorstkie materiały są nierówne w skali mikroskopijnej, więc światło które przyszło z jednego kierunku, jest rozpraszane równomiernie w inne strony, z czego znowu wynikają miękkie odbicia. I nie ważne czy metal czy dielektryk: Polerowany chrom ma ostre odbicie, gładziutka plastikowa kulka tak samo (u niej to ostre odbicie jest minimalnie rozmyte przez SSS). Szczotkowana stal ma rozmyte odbicie. Polerowane drewno ma ostre odbicie, szlifowane 80tką rozmyte. Czwarta rzecz to ostrość światła, otoczenia. Polerowany chrom we mgle nie będzie miał tego ostrego refleksu (ale będzie ostro odbijał bliższe otoczenie) I tyle, więcej o materiale nie trzeba wiedzieć.

Za to makijażu nie umiem. Dzięki za wsparcie, biorę się za następną scenę 🙂

Gdyby był motylek, kanarek albo podobny miniaturowy krwiopijczy przeciwnik unoszący się z lewej strony przed tarczą, obrazek by zyskał x10 i nikt nie czepiałby się koloru trawy. U tej poprzedniej pani, na niebieskim tle, nie starczyło farby na brodawki? Ogólnie to dobrze ci idzie, widać postęp. Żeby prace były ciekawe, brakuje jakiegoś kontekstu, historii, detalu który coś opowie.

Bo tempo pracy nad tym projektem jest ograniczone przez pracę zawodową, trójkę dzikich dzieci i remont domu. Przy tym remoncie pewne rzeczy po prostu taniej (niestety nie szybciej) jest wykonać samemu. Szpachlowanie ścian, wymiana okien w piwnicy, no i właśnie rozkopanie naokoło domu żeby wysuszyć i ocieplić piwnicę. Wynajęliśmy więc kopareczkę Takeuchi TB290, to taka mała zgrabna, i oglądnąwszy totoriala na Youtube zaczęliśmy na zmianę kopać . Kopanie to bardzo przyjemna i relaksująca robota 🙂 Sean Connery się zgodził, niestety nie doczekał końca projektu.

Update motywacyjny Jeszcze 3 sceny (jedna z nich zaczęta) i potem tytuły, creditsy i poprawki. W tym roku będzie gotowe. Wiem, mówiłam już w poprzednim roku... Za to nauczyłam się prowadzić koparkę. Muzyka: Marek Truszkowski

Dobrze się ogląda. 2 lata to krótko!

Ubranie dobre. Animacja zombie strasznie psuje odbiór, myślę że z obrotem kamery a bez tej animacji wyglądałoby o wiele lepiej. No i jeśli prezentujesz model, to przydałaby się siatka, widok od tyłu i takie tam. Tu przez minutę prezentujesz praktycznie to samo.

Tu nie chodzi o to żeby cień był poprawny na obrazku albo torus prawidłowo ucięty, tylko o satysfakcję z rozwiązania trudnej zagadki. Z drugiej strony, gdyby Sebastian nie był dociekliwy w takich i innych sprawach, to byśmy tu nie podziwiali takiej pracy. Bo to że perspektywa się zgadza i na budynku i na postaci, że większość cieni się zgadza, że klamra przy pasie i ten węzeł są logiczne, że fałdy na wszystkich płaszczach ładnie się układają, te wszystkie poprawne detale sumują się i dodają realizmu. A taki warsztat nie bierze się tylko z oglądania tutoriali, ale właśnie z samodzielnego dociekania tych spraw. A jak przyjdzie kiedyś namalować koguta z odciętą głową, to i doświadczenie z przekrojów torusa się przyda 😉