piotrek

Nawet jeśli ładuje jedynie biblioteki dzielone dynamicznie dołączane do poszczególnych programów, a używasz wielu programów, nie sądzę, że po kilku godzinach pracy z wymagającymi sporej ilości zasobów aplikacjami masz w tej pamięci te wszystkie załadowane biblioteki. Chyba, że jedynie grasz w Sapera czy Pasjansa... Tym bardziej, że poza kilkoma krytycznymi bibliotekami (jak np. DirectX, czy sterowniki interfejsów sieciowych), każda aplikacja komercyjna (i chyba każda aplikacja niekomercyjna pisana pod Windowsa) używa swoich własnych bibliotek, nawet jeśli ich funkcje się pokrywają z innymi bibliotekami, zainstalowanymi przez inne programy. Poza tym, gdzie narzekam? Przedstawiam swoje myśli na temat systemu zarządzania pamięcią, o którym wspomniałeś i wciąż nie widzę argumentów obalających moje zdanie. Może oświeć nas (mnie), ciemny lud, swoją wiedzą o sposobie działania tego systemu i dlaczego on się nie zachowuje tak, jak ja go widzę.

Są to oddzielne procesy użytkownika.

Aby się nie powtarzać: http://max3d.pl/forum/showthread.php?t=21725 http://max3d.pl/forum/showthread.php?t=21720

Za sprawą TV przypomniałem sobie dzisiaj One Flew Over Cuckoo's Nest Milosa Formana. Pamiętałem tylko migawki z tego filmu, a wspomnienia wypaczają pogląd i ocenę filmu. Teraz jednak wiem, że to jedno z tych dzieł, które bez wątpienia można postawić na półce oznaczonej karteczką "Sztuka". I to najwyższych lotów.

Niechaj włosy i gałki oczne będą osobnymi obiektami ─ znacznie łatwiej nimi kontrolować i lepiej teksturować. Odnośnie łączenia modeli ─ popraw siatkę w miejscach połączenia. Na forum jest chyba kilka wątków o siatkach modeli organicznych ─ poszukaj i pooglądaj, jak powinno to wyglądać.

Jeśli komputer działa dłuższy czas, a często zamykasz i otwierasz programy, nie sądzę, by po kilku godzinach pracy systemu w pamięci operacyjnej został jakikolwiek ślad załadowanych przy jego uruchomieniu programów.

Jeśli do mnie pijesz, ja tylko zapytałem o zarządzanie pamięcią, o którym wspomniał Nezumi, a następnie prowadziłem swobodną polemikę na ten temat. Nigdzie nie napisałem, że XP jest lepszy albo gorszy od czegokolwiek, a jedynie, że ten nowy system pamięci w Vista jakiś dziwny mi się wydaje i pełni rolę wyłącznie chwytu marketingowego (podałem też inny przykład podobnej praktyki).

Zbędny, niezbędny ─ opakować w ładne pudełeczko, reklamę w TV zrobić i klient będzie szczęśliwy, że kupił super-produkt. A i technologicznie "jest do przodu", bo tak przecież ten specjalista od marketingu na konferencji IT powiedział. Jeśli czegoś nie rozumiem to mnie oświeć ─ czy sumaryczny czas oczekiwania na uruchomiony program się zmniejszy przy tym nowym podejściu? Czy będzie taki sam bez tego systemu? Co za różnica, czy teraz załaduje się połowa, a później druga połowa (chyba, że międzyczasie zostanie ta załadowana połowa usunięta z pamięci, co kosztuje trochę czasu, ponieważ brakło pamięci na inne usługi), czy od razu później cały program? Jeśli jest to istotna różnica na korzyść Visty, to od tej chwili jestem entuzjastą tego Fetch-cośtam. A jeśli nie jest szybciej, a jedynie pozornie szybciej? Oczywiście ─ klient końcowy będzie szczęśliwy, bo po kliknięciu ikonki program się szybciej uruchomił niż na poprzednim systemie. Ale klient nie wie, że przez to dłużej czekał na uruchomienie systemu i właściwie na jedno wychodzi (albo jeszcze gorzej, bo program został załadowany na początku, a później wywalony z pamięci, bo zamiast maxa uruchomił Nuke'a i trzeba pamięć zwolnić). Tak się składa, że to jest dość popularne podejście do takich spraw ─ wygląda na to, że działa szybciej, a jak się ze stoperem zaczaić, to jest wolniej. Przykład z XP ─ przy uruchamianiu systemu masz ekran "Zapraszamy", po chwili pokazuje się pulpit. Niby się cieszę, bo system się uruchomił szybciej niż np. FreeBSD na tym samym komputerze, ale okazuje się, że muszę jeszcze trochę poczekać, bo choć widzę piękną tapetę i śliczne ikonki na pulpicie, to komputer wciąż jeszcze coś mieli, gdyż system jeszcze musi kilka usług uruchomić, przez co nie da się pracować. Jednym słowem ─ system wygląda na uruchomiony i gotowy do pracy, ale w gruncie rzeczy jeszcze wciąż się uruchamia. Ale wygląda, że się szybciej uruchomił niż konkurencyjny produkt.

Już kiedyś o tym rozmawialiśmy i mam swoje zdanie na ten temat. ;P Nie rozumiem tej rezerwacji, ale ok ─ poczytam może zrozumiem. Jeśli jest wolna pamięć i uruchamiam aplikację, to się ta aplikacja załaduje do pamięci. Nie potrzebna jest żadna rezerwacja... Poza tym, gdy uruchamiam system, zwykle na początku uruchamiam programy, których będę teraz używał i nie potrzebuję czekać, aż system załaduje jeszcze programy, których może w przyszłości będę używał. Nie potrzebuję czekać, bo chcę jak najszybciej zacząć pracować z programami, których właśnie teraz potrzebuję. Poza tym, wciąż nie wiem, co to ma do zarządzania pamięcią w takim XP, gdzie, jak mniemam, nie było tego SuperHiperFetch. Myślałem, że w poprzednim poście dotyczącym zarządzania, chodzi ci o to, że XP marnuje pamięć, bo np. nie potrafi jej zwolnić po zakończeniu danej aplikacji. Gdyby tak było, to istotnie plus dla Visty (albo minus dla MS, ponieważ dawno temu wypuścił system z takim "ficzerem", a teraz się chwali, że Vista taka super, bo nie ma tej pożytecznej funkcji ;)).

Ja nie mam nic do Microsoftu ─ jak każda korporacja chcą zarobić, więc wypuszczają (prawie jak Autodesk) co kilka miesięcy nową wersję produktu, za którą klient z radością zapłaci. Moim zdaniem, lepiej poczekaj do tej nowszej wersji, jeśli za niedługo ma wyjść, chyba, że jest możliwość późniejszej, w miarę niedrogiej, aktualizacji z XP czy Visty. Prawdę pisze Nezumi o tym, że na dłuższą metę nie warto inwestować w system bez wsparcia technicznego. Nezumi ─ skąd masz te informacje o zarządzaniu pamięcią? Pytam z ciekawości. Vista wprowadza jakieś rewolucyjne zmiany na tym polu?

Dobra reklama, znany tytuł i wystarczy nakręcić chłam, by film zarobił.

Blade runner (1982) ─ coś jest w tym filmie, co odpycha i też przyciąga. Raczej pozostaje jeszcze ten film do rozważenia. Na razie 7/10.

Napisz konkretnie, czego chcesz się dowiedzieć.

Pfff... i co z tego, że jest dzisiaj pare GB pamięci RAM w każdym komputerze? Skoro komunikator może działać zajmując 300kB pamięci i być przy tym bardzo wygodny, nie musi zajmować 10MB...

Saboteur (1942)─ kolejny film Hitchcocka o zwykłym niewinnym obywatelu wplątanym w intrygi szpiegowskie. Scenariusz miejscami naciągany, ale wszsytko ku chwale uczciwych i dobrych ludzi...

Co do Pomarańczy, jest to chyba jedyny film Kubricka, który do mnie nie przemawia. Zupełnie nietrafiona forma "humoru". W Doktorze Strangelove też było mnóstwo groteski, ironii, ale ten, w przeciwieństiwe do Pomarańczy mi się bardzo podobał. W każdym razie, zawsze mnie dziwiło, że generalnie Clockwork Oragne się podoba ludziom do tego stopnia, że chyba obok wspomnianego Doktora i Odyseji Kosmicznej, jest to najbardziej znay film Kubricka. I wysoko oceniany.

Rumble Fish (1983) ─ film Coppoli. Bardzo ciekawe ujęcia, klimat i dobrze opowiedziana świetna historia dwojga rodzeństwa, z którego jeden jest przywódcą gangu motocyklowego. 7/10.

Lis ─ polskie filmy nie są złe, ale trzeba się cofnąć w lata 60. i 70. ;p

Suspicion ─ jak to zwykle u Hitchcocka ─ perfekcyjnie zrealizowany. Dobrze się ogląda. 6/10.

Jeśli masz przecinające się krawędzie w modelu poly, a w miejscu ich przecięcia nie ma wierzchołka, zastanów się nad tym, czy masz poprawnie siatkę zbudowaną.

Yoidore tenshi (Pijany anioł, 1948) ─ bardzo przyjemny i dobrze zrobiony. Film o lekarzu, który za wszelką cenę chce pomagać ludziom...

Pamięć RAM, jak każda inna pamięć, służy do przechowywania danych, a nie do obliczania czegokolwiek. Jeśli zapewnisz wystarczającą ilość pamięci, dalsze jej zwiększanie nie przyspieszy obliczeń, których dokonuje procesor.

Może te 1,6 GB pamięci wystarczyło, by renderować tę konkretną scenę. Spróbuj renderować scenę zawierającą większą liczbę obiektów, z mapami displacement i jakimiś ciekawymi shaderami.

Nostalghia (1983) ─ jeden z najcięższych i najtrudniejszych filmów jakie widziałem. Bardzo nostalgiczny (a jakże inaczej?), bardzo plastyczny; niesamowicie długie ujęcia (jak to u Tarkowskiego) pociągnięte niemal do granic możliwości. Melancholijny nastrój połączony z patriotyzmem, miłością do sztuki, tęskonotą i obrazem upadającej cywilizacji zachłyśniętej rozwojem, biegnącej nie wiadomo gdzie i po co.

Kvinnodröm (1955, Marzenia kobiet) -- kolejny film mistrza kina. Opowieść o dwóch kobietach i miłości. 6/10.