mrys

W zasadzie ten model powstawał jako materiał do ćwiczeń do książki którą sobie dłubię powoli. Jest to jeden z bardziej skomplikowanych przykładów na bryłę o powierzchni "nieoczywistej" o złożonej topografii, ostatnio dość często spotykanych we współczesnych samolotach wojskowych. Można powiedzieć, że jest to zadanie z pogranicza modelowania organicznego i technicznego. No a przy okazji to bardzo ciekawy samolot, który jak na razie istnieje jedynie w formie pojedynczego prototypu.

No to się zgadza. Potrzebujesz 144 ogniwa (po 72 na gąsienicę, jeżeli modelujesz późnego T34/85). Czyli masz ok. 5500 poly na ogniwo? Sporo. Mógłbyś popracować nad optymalizację. przy 9K na dwa ogniwa to nadal 900K na calość.

Eeeee... a co to jest sprzężenie?

Bardzo fajne. Świetny render i świetne modelowanie. PS: Nadal nie rozumiem, co ludzie widzą w autach z lat 70tych... :)

Jak cię to pocieszy, to w późnych seriach T-34 miał po 72 ogniwa w gąsienicy (podziałka 172 mm). We wczesnych 74. W każdym razie nie 100.

W ramach przygotowywania modeli do książki o modelowaniu powstaje m.in. ten samolocik - Bristol M.1C - brytyjski myśliwiec z I wojny światowej. Jednopłat jak widać.

Mały upek. I'am inside!

W ramach przygotowywania modeli do książki o modelowaniu powstał m.in. ten "japończyk" Nakajima J5N1 Tenrai miał byc remedium na amerykańskie B-29 bombardujące Japonię. Skończyło sie na kilku prototypach. Ale skurczybyk piękny jest :)

Ad.1 Mapowanie większej ilości elementów na jednej mapie ma wiele zalet. Wśród nich także tę, że jak będziesz dokonywał jakichś kolorystycznych (saturacja, kontrast itd) modyfikacji to kolor wszystkich elementów zostanie zmieniony w ten sam sposób. Bywa to upierdliwe i czasochłonne w wypadku stosowania większej ilości map - dla każdej trzeba przeprowadzać identyczne operacje. Z drugiej strony na mniejszych mapach lepiej się pracuje w wypadku słabszego sprzętu. 4096x4096 robi się masakryczne przy większej ilości warstw w PS czy Gimpie. Dla przypomnienia mapę bump (w skali szarości, niekoniecznie rgb) robisz jako 50% szarości (umowny poziom "zero" - ani dołek ani górka) i teraz to co ciemniejsze będzie dołkiem, to co jaśniejsze górką (lub odwrotnie, zależnie od softu i ustawień). Ad.2 Na to pytanie nie ma odpowiedzi. Do tego się dochodzi (z reguły całe życie). Ale z porad ogólnych: ważne by nasz model był maksymalnie zintegrowany z tłem, by nie sprawiał wrażenia "nalepionego". W zależności od przeznaczenia obrazka można pójść na małe kompromisy oświetleniowo-refleksyjne, chyba że interesuje nas tzw. full real - wtedy nie ma przebacz. No i co równie ważne kompozycja całości, czyli w dużym skrócie jak to ma być poukładana ne naszym obrazku.

Zmniejszenie ilości poly na nit ma bardzo nieznaczny wpływ na zużycie RAMu. RAM zżerają tekstury - każda 4096x4096 to ok. 16 MB. Su-7, który niedawno został ukończony miał ok. 1,2 mln poly. Zajmowały one ok. 60-70 MB RAMu. Przy PZL P.1 zabrakło mi pamieci niezależnie od tego, czy renderowałem wersję low poly czy hi-poly. Za to jak zmniejszyłem cztery mapy diffuse z 4096x4096 do 2048x2048 poszło gładko. Inna sprawa to celowość modelowania nitów (tych małych, łączących arkusze poszycia z konstrukcją płatowca). Moim zdaniem to kupa roboty zaś efekt nie jest jej wart. Dobrze zbumpowane robią bardziej realistyczne wrażenie. @Kliment - Lucas się z toba zgadza. Zdanie: "To co Kliment mówi - chyba nie ma sensu" oznacza: Tak jak mówi Kliment - modeloanie nitów chyba ni ema sensu. Trochę niefortunna składnia, ale chodzi o to samo :)

Stary człowiek i może... ;) Model fajny. Podoba się tam, gdzie trzeba :)

Do tych boxów i rurek dodałem trochę ścianek i wyszła komora uzbrojenia :) Nawet bevela użyłem tu i ówdzie ;) Brakuje jeszcze trochę kabli i wewnętrznej strony pokryw.

Właśnie skończyłem modelowanie działek MG 151/20, w jakie (m.in) uzbrojony był Ta 154. Na zrzutach widać działko samo w sobie oraz umieszczone w (uwaga: specjalnie dla Klimenta) jarzmie, montowanym w komorze uzbrojenia.

Od razu daj sobie spokój z booleanem. Więcej z tym kłopotów niż zysków. Otwory wycina się innymi sposobami.

Wśród fotografów funkcjonuje takie powiedzenie: amator martwi się o sprzęt zawodowiec martwi się o pieniądze artysta martwi się o światło Zielony, sądząc z pytań, jakie zadajesz w kilku wątkach, a zaczynających sie od: "coś kliknąłem i znikło..." to masz idealny nick. I żaden program nie będzie na ciebie odporny. Problem nie leży w oprogramowaniu, tylko w twoim podejściu do obsługi. Maxa też rozmontujesz. 3DMax kosztuje about 5000 euro (w komercyjnej wersji); stać cię? Jeżeli dopiero zaczynasz przygodę z 3D to zacznij od czegoś, czego możesz używać dłużej niż 30 dni, bo w ciągu 30 dni niewiele się nauczysz. Wyboru dużego nie masz: Blender, Wings3D, K-3D ostatnio true Space. Po rezygnacji przez Softimage z XSI Foundation najniższe ceny komercyjnego softu zaczynają się od ok. 1000 dolarów. Blender jest na tyle dopracowanym softem, że umożliwia w zasadzie wszystko, co umozliwia Max. Tylko czasem trochę inaczej. Ma pokopany interface, po opanowaniu którego okazuje sie najszybszym ze znanych mi modelerów. Zasób tutoriali w sieci jest bardzo duży (chociaż maxowemu oczywiście nie dorównuje). Jest parę naprawdę niezłych rendererów zewnętrznych, a i internal coraz bardziej daje radę. Pojawia się coraz więcej książek. I znam masę osób, które wykorzystują Blendera komercyjnie (wliczając mnie) i bez żadnej taryfy ulgowej. Nie wiem co jest lepsze - Max czy Blender. Maxa nie lubię osobiście, ale ludzie robią z jego pomoca kapitalne rzeczy. Tak samo jak z pomocą Blendera.

Auto jak auto - nowe to paskudne :P Ale model znakomity, jak zawsze zresztą.

Myślę, że sukcesami naszych kolegów na świecie warto się chwalić. Nawet tymi drobnymi. Nagłówek strony Mil-art został ostatnio zdominowany przez Polaków - są w nim aż trzy polskie prace, w tym Klimenta i Pioniera. http://www.mil-art.com/index.php

Kiepskiej baletnicy... http://www.blender.pl/index.php?option=com_smf&Itemid=2&topic=4405.0

Nie. Bevel i loop działają nieco inaczej. Loop pozwala na uzyskanie większej precyzji "ostrych" krawędzi. Bevel zawsze daje efekt dość wyraźnego zaokrąglenia, i "wygina lekko" wybiegające z narożnika ścianki (taki już urok algorytmu Catmulla-Clarka). Przy mało istotnych detalach wystarczy. W razie konieczności zachowania precyzji wymiarowej nie.

Moim zdaniem, biorąc pod uwagę wielkość hełmu (plus jakieś wypełnienie coby blachą po czaszce nie szurać) i wielkość reszty to musi on mieć bardzo małą głowę. No, ale to warrior a nie thinker. :)

Niestety, albo stety ten typ tak ma:) Nie żebym kochał, ale mi nie przeszkadzają ani alufelgi ani opony. Osobiście szedłbym w szprychy.

Ostatnio Leopard nie miał zbyt wiele szczęścia, ale temat nie umarł coś tam dorobiłem. Tarcze hamulcowe z zawieszeniem (uproszczonym) oraz wsteczne lusterka. No i koła szerzej rozstawione, bo się pierwotnie rombłem w tym temacie :) PS: na pierwszym renderze jeszcze nie ma zawieszenia (właśnie zauważyłem :) )

W zasadzie mogę tu i tam jakąś kabinę dorzucić :) W nowym updacie powycinałem różne dziury w maszynie. Hamulec aerodynamiczny na grzbiecie i te małe dupsle otwierane z przodu. Wbrew pozorom to nie schowki na różności tylko startowe wloty powietrza do silników. Przy starcie z polowych lotnisk, kiedy istnieje niebezpieczeństwo zassania kamoli i piachu do silników główne wloty są zamykane a ich rolę przejmują te pomocnicze. Są zanimowane więc macie je w obu pozycjach.

A co to jest "rzeźmik"? :O

Jak ktoś ciekawy :) http://www.primeportal.net/hangar/yuri_pasholok/yak-130/